са́рпаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
са́рпаю |
са́рпаем |
| 2-я ас. |
са́рпаеш |
са́рпаеце |
| 3-я ас. |
са́рпае |
са́рпаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
са́рпаў |
са́рпалі |
| ж. |
са́рпала |
| н. |
са́рпала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
са́рпай |
са́рпайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
са́рпаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Са́рпаць ’храпці, фыркаць’ (Нас., Бяльк., Юрч.), сарпану́ць ’разануць, ударыць нажом’ (Бяльк., Юрч.), сарн ’пра фырканне (коней)’ (мсцісл., Нар. лекс.), са́рпанне ’ўсхрап, фырканне’ (Гарэц.). Рус. дыял. са́рпаць ’тс’, выкл. сарп ’фырк!’. Гукапераймальнае (Фасмер, 3, 563). Параўн. яшчэ укр. са́ркати, са́рчати ’фыркаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)