са́ржа, -ы, ж.

Баваўняная або шаўковая тканіна для падкладкі з дыяганальным перапляценнем нітак.

|| прым. са́ржавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

са́ржа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. са́ржа
Р. са́ржы
Д. са́ржы
В. са́ржу
Т. са́ржай
са́ржаю
М. са́ржы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

са́ржа ж., текст. са́ржа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́ржа текст. са́ржа, -жы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́ржа, ‑ы, ж.

Тканіна для падкладкі з дыяганальным перапляценнем нітак.

[Фр. serge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Са́ржа ’тканіна для падкладкі з дыяганальным перапляценнем нітак’ (ТСБМ). Праз рус. са́ржа ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 79) з франц. sarge або італ. sargia ад лац. sērica ’шоўк’, гл. Міклашыч, 288; Праабражэнскі, 2, 253; Фасмер, 3, 562.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)