сардэ́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Мясны выраб; тоўстая кароткая сасіска.

|| прым. сардэ́лечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сардэ́лька

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сардэ́лька сардэ́лькі
Р. сардэ́лькі сардэ́лек
Д. сардэ́льцы сардэ́лькам
В. сардэ́льку сардэ́лькі
Т. сардэ́лькай
сардэ́лькаю		 сардэ́лькамі
М. сардэ́льцы сардэ́льках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сардэ́лька I ж., зоол. сарде́лька

сардэ́лька II ж., кул. сарде́лька

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сардэ́лька ​1, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Тоўстая кароткая сасіска.

сардэ́лька ​2, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Тое, што і сардзіна (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сардэ́лька 1 ’тоўстая кароткая сасіска’ (ТСБМ), сардэ́ля ’тоўстая каўбаса’ (Сл. рэг. лекс.). З рус. сарде́лька ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 80), якое ад сардэ́ль ’рыба Engraulis encrasicholus L.’ (гл. Трубачоў, Дополн., 3, 562). Апошняе з італ. sardella < лац. sardīna ’рыба, якая ловіцца каля сардынскага ўзбярэжжа’ (Праабражэнскі, 2, 253; Фасмер, 3, 562).

Сардэ́лька 2 ’рыба сардына’ (ТСБМ). Ад рус. сардэ́ль ’тс’. Далей гл. папярэдняе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сарде́лька​I зоол. сардэ́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сарде́лька​II кул. сардэ́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)