са́рдар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. са́рдар са́рдары
Р. са́рдару са́рдараў
Д. са́рдару са́рдарам
В. са́рдар са́рдары
Т. са́рдарам са́рдарамі
М. са́рдары са́рдарах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сарда́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сарда́р сарда́ры
Р. сарда́ра сарда́раў
Д. сарда́ру сарда́рам
В. сарда́ра сарда́раў
Т. сарда́рам сарда́рамі
М. сарда́ру сарда́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сарда́р, см. серда́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сарда́р м., см. серда́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сарда́р, ‑а, м.

1. У Афганістане і Іране — правадыр племені, уплывовы саноўнік.

2. У некаторых краінах Усходу — галоўнакамандуючы войскамі.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серда́р м. серда́р, сарда́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

серда́р сарда́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сэ́рдак ’безрукаўка на аўчыне’ (Сцяшк.), сэрда́к ’кароткае жаночае суконнае адзенне’ (палес., ЛА, 4; Сакал.). Гл. сардар пра ўнутраную форму ці народнаэтымалагічнае асэнсаванне сведчыць сярэ́днік ’жаночая куртка’ (Жд. 2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)