сара́тніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сара́тніца |
сара́тніцы |
| Р. |
сара́тніцы |
сара́тніц |
| Д. |
сара́тніцы |
сара́тніцам |
| В. |
сара́тніцу |
сара́тніц |
| Т. |
сара́тніцай
сара́тніцаю |
сара́тніцамі |
| М. |
сара́тніцы |
сара́тніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сара́тніца ж., прям., перен. сора́тница; сподви́жница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сара́тніца, ‑ы, ж.
Жан. да саратнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сара́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).
Паплечнік; таварыш па барацьбе, зброі.
|| ж. сара́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)