саранчо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саранчо́вы |
саранчо́вая |
саранчо́вае |
саранчо́выя |
| Р. |
саранчо́вага |
саранчо́вай
саранчо́вае |
саранчо́вага |
саранчо́вых |
| Д. |
саранчо́ваму |
саранчо́вай |
саранчо́ваму |
саранчо́вым |
| В. |
саранчо́вы (неадуш.)
саранчо́вага (адуш.) |
саранчо́вую |
саранчо́вае |
саранчо́выя (неадуш.)
саранчо́вых (адуш.) |
| Т. |
саранчо́вым |
саранчо́вай
саранчо́ваю |
саранчо́вым |
саранчо́вымі |
| М. |
саранчо́вым |
саранчо́вай |
саранчо́вым |
саранчо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саранчо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да саранчы. Саранчовая лічынка.
2. у знач. наз. саранчо́выя, ‑ых. Падсямейства насякомых атрада прастакрылых, да якога належаць усе віды саранчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саранча́, -ы́, ж., таксама зб.
Насякомае, небяспечны шкоднік сельскай гаспадаркі, які пералятае вялікімі масамі.
С. наляцела.
Накінуцца на што-н., як с. (прагна, падбіраючы ўсё; разм.).
|| прым. саранчо́вы, -ая, -ае.
Сямейства саранчовых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)