саніта́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саніта́рскі |
саніта́рская |
саніта́рскае |
саніта́рскія |
| Р. |
саніта́рскага |
саніта́рскай
саніта́рскае |
саніта́рскага |
саніта́рскіх |
| Д. |
саніта́рскаму |
саніта́рскай |
саніта́рскаму |
саніта́рскім |
| В. |
саніта́рскі (неадуш.)
саніта́рскага (адуш.) |
саніта́рскую |
саніта́рскае |
саніта́рскія (неадуш.)
саніта́рскіх (адуш.) |
| Т. |
саніта́рскім |
саніта́рскай
саніта́рскаю |
саніта́рскім |
саніта́рскімі |
| М. |
саніта́рскім |
саніта́рскай |
саніта́рскім |
саніта́рскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
саніта́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Асоба малодшага медыцынскага персаналу ў лячэбных установах, якая даглядае хворых і раненых, сочыць за чысцінёй у палатах і пад.
2. перан. Пра таго або тое, што дапамагае захаванню здароўя, чысціні каго-н., чаго-н.
Дзятлы і мурашкі — лясныя санітары.
|| ж. саніта́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. саніта́рскі, -ая, -ае (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)