сантані́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сантані́н
Р. сантані́ну
Д. сантані́ну
В. сантані́н
Т. сантані́нам
М. сантані́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сантані́н, -ну м., фарм. сантони́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сантані́н, ‑у, м.

Глістагонны сродак, які здабываецца з кветак і сцяблоў цытворнага палыну.

[Ад лац. satonica herba.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сантони́н фарм. сантані́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сантані́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сантаніну, мае ў сваім саставе сантанін. Сантанінавыя таблеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)