сангі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сангі́на сангі́ны
Р. сангі́ны сангі́н
Д. сангі́не сангі́нам
В. сангі́ну сангі́ны
Т. сангі́най
сангі́наю		 сангі́намі
М. сангі́не сангі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сангі́на ж., жив. санги́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сангі́на, ‑ы, ж.

1. Мяккі чырвона-карычневы мінеральны карандаш, які ўжываецца ў мастацтве. Партрэт напісаны сангінай. □ Улюбёныя графічныя матэрыялы Сергіевіча — аловак, сангіна. Шматаў.

2. Малюнак, выкананы такім карандашом.

[Фр. sanguine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сангві́н м., жив., см. сангі́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сангві́на ж., жив., см. сангі́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)