сангвіні́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сангвіні́чка сангвіні́чкі
Р. сангвіні́чкі сангвіні́чак
Д. сангвіні́чцы сангвіні́чкам
В. сангвіні́чку сангвіні́чак
Т. сангвіні́чкай
сангвіні́чкаю		 сангвіні́чкамі
М. сангвіні́чцы сангвіні́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сангвіні́чка ж. сангвини́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сангвіні́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да сангвінік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сангві́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек сангвінічнага тэмпераменту.

|| ж. сангвіні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сангвини́чка сангвіні́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)