самні́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самні́т |
самні́ты |
| Р. |
самні́та |
самні́таў |
| Д. |
самні́ту |
самні́там |
| В. |
самні́та |
самні́таў |
| Т. |
самні́там |
самні́тамі |
| М. |
самні́це |
самні́тах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
самні́ты, ‑аў; адз. самніт, ‑а, М ‑ніце, м.
Старажытныя італійскія плямёны, якія жылі ў цэнтральнай частцы Апенінскага паўвострава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)