самачы́нны, -ая, -ае.

Самавольны, самаўпраўны.

С. падыход.

|| наз. самачы́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самачы́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самачы́нны самачы́нная самачы́ннае самачы́нныя
Р. самачы́ннага самачы́ннай
самачы́ннае		 самачы́ннага самачы́нных
Д. самачы́ннаму самачы́ннай самачы́ннаму самачы́нным
В. самачы́нны (неадуш.)
самачы́ннага (адуш.)		 самачы́нную самачы́ннае самачы́нныя (неадуш.)
самачы́нных (адуш.)
Т. самачы́нным самачы́ннай
самачы́ннаю		 самачы́нным самачы́ннымі
М. самачы́нным самачы́ннай самачы́нным самачы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

самачы́нны самочи́нный, самоупра́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самачы́нны, ‑ая, ‑ае.

Самавольны, самаўпраўны. Самачыннае рашэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самочи́нный самачы́нны;

самочи́нные де́йствия самачы́нныя ўчы́нкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самоупра́вный самаўпра́ўны, самачы́нны;

самоупра́вное де́йствие самаўпра́ўны ўчы́нак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)