самату́жніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самату́жніцкі самату́жніцкая самату́жніцкае самату́жніцкія
Р. самату́жніцкага самату́жніцкай
самату́жніцкае		 самату́жніцкага самату́жніцкіх
Д. самату́жніцкаму самату́жніцкай самату́жніцкаму самату́жніцкім
В. самату́жніцкі (неадуш.)
самату́жніцкага (адуш.)		 самату́жніцкую самату́жніцкае самату́жніцкія (неадуш.)
самату́жніцкіх (адуш.)
Т. самату́жніцкім самату́жніцкай
самату́жніцкаю		 самату́жніцкім самату́жніцкімі
М. самату́жніцкім самату́жніцкай самату́жніцкім самату́жніцкіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самату́жніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саматужніцтва. Саматужніцкія вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самату́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца вырабам чаго-н. дома; рамеснік.

Арцель саматужнікаў.

|| прым. самату́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)