самаро́дкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
самаро́дкавы |
самаро́дкавая |
самаро́дкавае |
самаро́дкавыя |
| Р. |
самаро́дкавага |
самаро́дкавай
самаро́дкавае |
самаро́дкавага |
самаро́дкавых |
| Д. |
самаро́дкаваму |
самаро́дкавай |
самаро́дкаваму |
самаро́дкавым |
| В. |
самаро́дкавы (неадуш.)
самаро́дкавага (адуш.) |
самаро́дкавую |
самаро́дкавае |
самаро́дкавыя (неадуш.)
самаро́дкавых (адуш.) |
| Т. |
самаро́дкавым |
самаро́дкавай
самаро́дкаваю |
самаро́дкавым |
самаро́дкавымі |
| М. |
самаро́дкавым |
самаро́дкавай |
самаро́дкавым |
самаро́дкавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
самаро́дкавы горн. саморо́дковый, саморо́дочный;
~вае зо́лата — саморо́дковое (саморо́дочное) зо́лото
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самаро́дкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да самародка, уласцівы яму. Самародкавае золата. □ Самародкавы талент мастака заблішчэў усімі фарбамі. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаро́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.
1. Рознай велічыні кавалкі металу (звычайна каштоўнага), якія сустракаюцца ў прыродзе ў хімічна чыстым выглядзе.
С. золата.
2. перан. Чалавек з прыроднымі здольнасцямі, якія выявіліся самастойна, без сістэматычнай адукацыі, выхавання.
Музыкант-с.
|| прым. самаро́дкавы, -ая, -ае.
Самародкавае золата.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
саморо́дковый горн. самаро́дкавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саморо́дочный горн. самаро́дкавы;
саморо́дочное зо́лото самаро́дкавае зо́лата.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)