самаро́бны, -ая, -ае.

Ручной работы, не фабрычнага вырабу.

С. стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаро́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самаро́бны самаро́бная самаро́бнае самаро́бныя
Р. самаро́бнага самаро́бнай
самаро́бнае		 самаро́бнага самаро́бных
Д. самаро́бнаму самаро́бнай самаро́бнаму самаро́бным
В. самаро́бны (неадуш.)
самаро́бнага (адуш.)		 самаро́бную самаро́бнае самаро́бныя (неадуш.)
самаро́бных (адуш.)
Т. самаро́бным самаро́бнай
самаро́бнаю		 самаро́бным самаро́бнымі
М. самаро́бным самаро́бнай самаро́бным самаро́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самаро́бны самоде́льный, домоде́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаро́бны, ‑ая, ‑ае.

Ручной работы; не фабрычнага вырабу. Дзед ад хвалявання часта набіваў сваю самаробную люльку, цмокаў губамі і пагладжваў сівую бараду. Няхай. У Колі чамадан фабрычны, фанерны, а ў Грышы самаробны, з тоненькіх дошчачак. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаробны, уласнай работы / пра тканіну: саматканы, даматканы; самадзялковы, самадзелкавы (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

самоде́льный самаро́бны;

самоде́льный радиоприёмник самаро́бны радыёпрыёмнік;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

домоде́льный разг. самаро́бны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кавяла́, -ы́, мн. кавёлы і (з ліч. 2, 3, 4) кавялы́, кавёл, ж. (разм.).

Самаробны драўляны пратэз для нагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самадзе́лкавы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Самаробны. Тамаш схваціў толькі скрыпку ў самадзелкавым футарале. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цуру́балка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Прадаўгаваты кавалак дрэва; абломак сцябла, галінкі і пад.

Цурубалкі астраў.

2. Драўляны самаробны гузік у выглядзе кароткай круглай палачкі, падобнай на таўкачык.

Кажух зашпілены на цурубалкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)