самапі́сец

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самапі́сец самапі́сцы
Р. самапі́сца самапі́сцаў
Д. самапі́сцу самапі́сцам
В. самапі́сец самапі́сцы
Т. самапі́сцам самапі́сцамі
М. самапі́сцы самапі́сцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самапі́сец, -сца м., спец. самопи́сец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самапі́сец, ‑пісца, м.

Вымяральны прыбор, які аўтаматычна запісвае свае паказанні. Самапісец ціску. Самапісец узроўню вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самопи́сец спец. самапі́сец, -сца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)