самапла́ўкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
самапла́ўкі |
самапла́ўкая |
самапла́ўкае |
самапла́ўкія |
| Р. |
самапла́ўкага |
самапла́ўкай
самапла́ўкае |
самапла́ўкага |
самапла́ўкіх |
| Д. |
самапла́ўкаму |
самапла́ўкай |
самапла́ўкаму |
самапла́ўкім |
| В. |
самапла́ўкі (неадуш.)
самапла́ўкага (адуш.) |
самапла́ўкую |
самапла́ўкае |
самапла́ўкія (неадуш.)
самапла́ўкіх (адуш.) |
| Т. |
самапла́ўкім |
самапла́ўкай
самапла́ўкаю |
самапла́ўкім |
самапла́ўкімі |
| М. |
самапла́ўкім |
самапла́ўкай |
самапла́ўкім |
самапла́ўкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
самапла́ўкі тех. самопла́вкий;
~кая руда́ — самопла́вкая руда́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самапла́ўкі, ‑ая, ‑ае.
Які лёгка плавіцца, не патрабуе дабаўлення спецыяльных прымесей для павелічэння плаўкасці. Самаплаўкая руда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самопла́вкий техн. самапла́ўкі;
самопла́вкая руда́ самапла́ўкая руда́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)