сама́ншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сама́ншчык сама́ншчыкі
Р. сама́ншчыка сама́ншчыкаў
Д. сама́ншчыку сама́ншчыкам
В. сама́ншчыка сама́ншчыкаў
Т. сама́ншчыкам сама́ншчыкамі
М. сама́ншчыку сама́ншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сама́ншчык м. сама́нщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сама́ншчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца вырабам саману. Брыгада саманшчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сама́нщик сама́ншчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сама́ншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да саманшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)