сама́навы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сама́навы |
сама́навая |
сама́навае |
сама́навыя |
| Р. |
сама́навага |
сама́навай
сама́навае |
сама́навага |
сама́навых |
| Д. |
сама́наваму |
сама́навай |
сама́наваму |
сама́навым |
| В. |
сама́навы (неадуш.)
сама́навага (адуш.) |
сама́навую |
сама́навае |
сама́навыя (неадуш.)
сама́навых (адуш.) |
| Т. |
сама́навым |
сама́навай
сама́наваю |
сама́навым |
сама́навымі |
| М. |
сама́навым |
сама́навай |
сама́навым |
сама́навых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сама́навы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і саманны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сама́нный, сама́новый сама́нны, сама́навы;
сама́нная постро́йка сама́нная (сама́навая) пабудо́ва;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)