самалі́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самалі́йка |
самалі́йкі |
| Р. |
самалі́йкі |
самалі́ек |
| Д. |
самалі́йцы |
самалі́йкам |
| В. |
самалі́йку |
самалі́ек |
| Т. |
самалі́йкай
самалі́йкаю |
самалі́йкамі |
| М. |
самалі́йцы |
самалі́йках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
самалі́йка,
гл. самалійцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сомали́йка самалі́йка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самалі́йцы, ‑аў; адз. самаліец, ‑лійца, м.; самалійка, ‑і, ДМ ‑лійцы; мн. самалійкі, ‑ліек; ж.
Тое, што і самалі (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)