самалі́ец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самалі́ец |
самалі́йцы |
| Р. |
самалі́йца |
самалі́йцаў |
| Д. |
самалі́йцу |
самалі́йцам |
| В. |
самалі́йца |
самалі́йцаў |
| Т. |
самалі́йцам |
самалі́йцамі |
| М. |
самалі́йцу |
самалі́йцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
самалі́ец,
гл. самалійцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сомали́ец самалі́ец, -лі́йца м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самалі́йцы, ‑аў; адз. самаліец, ‑лійца, м.; самалійка, ‑і, ДМ ‑лійцы; мн. самалійкі, ‑ліек; ж.
Тое, што і самалі (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)