самазва́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. самазва́нка самазва́нкі
Р. самазва́нкі самазва́нак
Д. самазва́нцы самазва́нкам
В. самазва́нку самазва́нак
Т. самазва́нкай
самазва́нкаю		 самазва́нкамі
М. самазва́нцы самазва́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самазва́нка ж. самозва́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самазва́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да самазванец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазва́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Той, хто выдае сябе за другога чалавека, прысвоіўшы сабе чужое імя, званне.

|| ж. самазва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самозва́нка самазва́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)