самае́дка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самае́дка |
самае́дкі |
| Р. |
самае́дкі |
самае́дак |
| Д. |
самае́дцы |
самае́дкам |
| В. |
самае́дку |
самае́дак |
| Т. |
самае́дкай
самае́дкаю |
самае́дкамі |
| М. |
самае́дцы |
самае́дках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
самое́дка уст. самае́дка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самае́ды, ‑аў; адз. самаед, ‑а, М ‑дзе, м.; самаедка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. самаедкі, ‑дак; ж.
Устарэлая назва самадыйцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)