самадзе́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самадзе́йны самадзе́йная самадзе́йнае самадзе́йныя
Р. самадзе́йнага самадзе́йнай
самадзе́йнае		 самадзе́йнага самадзе́йных
Д. самадзе́йнаму самадзе́йнай самадзе́йнаму самадзе́йным
В. самадзе́йны (неадуш.)
самадзе́йнага (адуш.)		 самадзе́йную самадзе́йнае самадзе́йныя (неадуш.)
самадзе́йных (адуш.)
Т. самадзе́йным самадзе́йнай
самадзе́йнаю		 самадзе́йным самадзе́йнымі
М. самадзе́йным самадзе́йнай самадзе́йным самадзе́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самадзе́йны, -ая, -ае.

1. Які дзейнічае самастойна, уласнымі творчымі сіламі, па ўласным пачыне.

2. Які мае адносіны да самадзейнасці (у 2 знач.).

Самадзейнае мастацтва.

С. харавы калектыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разви́ться​II сов. разві́цца, разгарну́цца;

развило́сь самоде́ятельное иску́сство развіло́ся (разгарну́лася) самадзе́йнае маста́цтва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самадзе́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які дзейнічае актыўна сам, па асабістаму пачыну; заснаваны на самастойнай ініцыятыву. Самадзейны характар піянерскай арганізацыі. Самадзейнае жыццё насельніцтва горада. □ Самадзейным спосабам узведзен і цэлы пасёлак з васьмі драўляных дамоў. «Звязда».

2. Які мае адносіны да самадзейнасці (у 2 знач.); які ўдзельнічае ў самадзейнасці. Самадзейнае мастацтва. Самадзейны хор. □ Я даўно не бачыў на самадзейнай сцэне такой лёгкасці і грацыёзнасці. Кулакоўскі. Маладыя лейтэнант проста шалелі, выклікаючы на сцэну на дзіва прыгожую самадзейную артыстку. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)