самагра́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самагра́й самагра́і
Р. самагра́я самагра́яў
Д. самагра́ю самагра́ям
В. самагра́й самагра́і
Т. самагра́ем самагра́ямі
М. самагра́і самагра́ях

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самагра́й, ‑я, м.

У выразе: гуслі-самаграі (нар.-паэт.) — тое, што і гуслі. Звінеў наш сум па гуслях-самаграях. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)