самаго́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто вырабляе самагон.

|| ж. самаго́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаго́ншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самаго́ншчык самаго́ншчыкі
Р. самаго́ншчыка самаго́ншчыкаў
Д. самаго́ншчыку самаго́ншчыкам
В. самаго́ншчыка самаго́ншчыкаў
Т. самаго́ншчыкам самаго́ншчыкамі
М. самаго́ншчыку самаго́ншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самаго́ншчык м., разг. самого́нщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаго́ншчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто ўпотай займаецца вырабам або продажам самагону. Гэта быў яшчэ не стары, гадоў пад сорак, мужчына, вядомы ў Стрыжэвічах самагоншчык і злодзей. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самого́нщик разг. самаго́ншчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаго́ншчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да самагоншчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)