саляко́п

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. саляко́п саляко́пы
Р. саляко́па саляко́паў
Д. саляко́пу саляко́пам
В. саляко́па саляко́паў
Т. саляко́пам саляко́памі
М. саляко́пе саляко́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саляко́п м. солеко́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саляко́п, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па солездабычы; солездабытчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

солеко́п саляко́п, -па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саля... (гл. соле...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «соле...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: салявар, саляварня, салявоз, салякоп, саляносны (басейн), саляпромысел, саляфабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)