салява́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. салява́р салява́ры
Р. салява́ра салява́раў
Д. салява́ру салява́рам
В. салява́ра салява́раў
Т. салява́рам салява́рамі
М. салява́ру салява́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

салява́р м. солева́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салява́р, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па солеварэнню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

солева́р салява́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саля... (гл. соле...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «соле...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: салявар, саляварня, салявоз, салякоп, саляносны (басейн), саляпромысел, саляфабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саля... (гл. соле...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «соле...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: салявар, саляварня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)