салю́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. салю́тны салю́тная салю́тнае салю́тныя
Р. салю́тнага салю́тнай
салю́тнае		 салю́тнага салю́тных
Д. салю́тнаму салю́тнай салю́тнаму салю́тным
В. салю́тны (неадуш.)
салю́тнага (адуш.)		 салю́тную салю́тнае салю́тныя (неадуш.)
салю́тных (адуш.)
Т. салю́тным салю́тнай
салю́тнаю		 салю́тным салю́тнымі
М. салю́тным салю́тнай салю́тным салю́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салю́тны салю́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салю́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да салюту, звязаны з ім. Салютны залп. Салютнае вітанне. □ Начныя стукі ў родны дом Ляцяць ціхутка, як гарошынкі, Але і ў іх ужо заложаны Салютны, пераможны гром. Семашкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салю́т, -у, М -лю́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Ваенная форма прывітання або аддача пашаны каму-, чаму-н. ружэйнымі або артылерыйскімі залпамі, падняццем ці апусканнем сцяга і пад., а таксама стральба і феерверк з прычыны ўрачыстай даты, падзеі.

С. дваццаццю артылерыйскімі залпамі.

2. Прывітанне пры сустрэчы з кім-н.

Салют, сябры!

○

Піянерскі салют — прывітанне, якое выражаецца ў падняцці над галавой правай рукі.

|| прым. салю́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

салю́тный салю́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)