салютава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. салютава́нне
Р. салютава́ння
Д. салютава́нню
В. салютава́нне
Т. салютава́ннем
М. салютава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салютава́нне ср. салютова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салютава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. салютаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салюти́рование салютава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салютова́ние салютава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)