саланцо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. саланцо́вы саланцо́вая саланцо́вае саланцо́выя
Р. саланцо́вага саланцо́вай
саланцо́вае		 саланцо́вага саланцо́вых
Д. саланцо́ваму саланцо́вай саланцо́ваму саланцо́вым
В. саланцо́вы (неадуш.)
саланцо́вага (адуш.)		 саланцо́вую саланцо́вае саланцо́выя (неадуш.)
саланцо́вых (адуш.)
Т. саланцо́вым саланцо́вай
саланцо́ваю		 саланцо́вым саланцо́вымі
М. саланцо́вым саланцо́вай саланцо́вым саланцо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саланцо́вы солонцо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саланцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Насычаны значнай колькасцю солей натрыю. Саланцовыя, глебы. // Які расце на саланцовых, глебах. Саланцовая расліннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салане́ц, -нцу́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м. (спец.).

Тып глебы стэпавых, пустынных зон, насычанай водарастваральнымі солямі, якія ў адрозненне ад саланчакоў утрымліваюцца не ў самым верхнім гарызонце, а на некаторай глыбіні.

|| прым. саланцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

солонцо́вый саланцо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)