салама́ндра
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
салама́ндра |
салама́ндры |
| Р. |
салама́ндры |
салама́ндраў |
| Д. |
салама́ндры |
салама́ндрам |
| В. |
салама́ндру |
салама́ндраў |
| Т. |
салама́ндрай
салама́ндраю |
салама́ндрамі |
| М. |
салама́ндры |
салама́ндрах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
салама́ндравы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да саламандры, належыць ёй. Саламандравая ікра. // у знач. наз. салама́ндравыя, ‑ых. Сямейства хвастатых земнаводных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)