саксо́нцы, ‑аў; адз. саксонец, ‑нца, м.; саксонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. саксонкі, ‑нак; ж.

Насельніцтва акругоў Германскай Дэмакратычнай Рэспублікі, якія размешчаны на тэрыторыі былога каралеўства Саксонія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Саксо́нцы ’насельніцтва Федэратыўнай рэспублікі Германія, якія жывуць на тэрыторыі былога каралеўства Саксонія’ (ТСБМ), адз. л. саксо́нец, саксо́нка. Укр. Саксо́нія, саксо́нець, рус. Саксо́ния, саксо́нец. З сяр.-лац. Saxonia, Saxones ад ст.-сакс. sahs ’меч з аднабаковым лязом’; гл. Фасмер, 3, 548.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

саксо́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. саксо́нка саксо́нкі
Р. саксо́нкі саксо́нак
Д. саксо́нцы саксо́нкам
В. саксо́нку саксо́нак
Т. саксо́нкай
саксо́нкаю		 саксо́нкамі
М. саксо́нцы саксо́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саксо́нец,

гл. саксонцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саксо́нка,

гл. саксонцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саксо́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. саксо́нец саксо́нцы
Р. саксо́нца саксо́нцаў
Д. саксо́нцу саксо́нцам
В. саксо́нца саксо́нцаў
Т. саксо́нцам саксо́нцамі
М. саксо́нцу саксо́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)