саксафо́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. саксафо́нны саксафо́нная саксафо́ннае саксафо́нныя
Р. саксафо́ннага саксафо́ннай
саксафо́ннае		 саксафо́ннага саксафо́нных
Д. саксафо́ннаму саксафо́ннай саксафо́ннаму саксафо́нным
В. саксафо́нны (неадуш.)
саксафо́ннага (адуш.)		 саксафо́нную саксафо́ннае саксафо́нныя (неадуш.)
саксафо́нных (адуш.)
Т. саксафо́нным саксафо́ннай
саксафо́ннаю		 саксафо́нным саксафо́ннымі
М. саксафо́нным саксафо́ннай саксафо́нным саксафо́нных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саксафо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Медны духавы музычны інструмент, па тэмбры блізкі да кларнета.

|| прым. саксафо́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)