сакрэ́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сакрэ́тка |
сакрэ́ткі |
| Р. |
сакрэ́ткі |
сакрэ́так |
| Д. |
сакрэ́тцы |
сакрэ́ткам |
| В. |
сакрэ́тку |
сакрэ́ткі |
| Т. |
сакрэ́ткай
сакрэ́ткаю |
сакрэ́ткамі |
| М. |
сакрэ́тцы |
сакрэ́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сакрэ́тка ж., разг. секре́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сакрэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Разм. Спецыяльная паштовая папера, прызначаная для пасылкі пісьма без канверта; пісьмо, напісанае на такой паперы. Пісьмо-сакрэтка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
секре́тка уст., разг. сакрэ́тка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)