сакрата́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сакрата́рскі |
сакрата́рская |
сакрата́рскае |
сакрата́рскія |
| Р. |
сакрата́рскага |
сакрата́рскай
сакрата́рскае |
сакрата́рскага |
сакрата́рскіх |
| Д. |
сакрата́рскаму |
сакрата́рскай |
сакрата́рскаму |
сакрата́рскім |
| В. |
сакрата́рскі (неадуш.)
сакрата́рскага (адуш.) |
сакрата́рскую |
сакрата́рскае |
сакрата́рскія (неадуш.)
сакрата́рскіх (адуш.) |
| Т. |
сакрата́рскім |
сакрата́рскай
сакрата́рскаю |
сакрата́рскім |
сакрата́рскімі |
| М. |
сакрата́рскім |
сакрата́рскай |
сакрата́рскім |
сакрата́рскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сакрата́рскі секрета́рский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сакрата́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сакратара, належыць, уласцівы яму. Сакратарская пасада. Сакратарскія абавязкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сакрата́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Асоба, якая вядзе справаводства, канцылярыю ўстановы або перапіску і справы прыватнай асобы.
Асабісты с.
2. Асоба, што піша пратакол схода.
3. Выбарны кіраўнік арганізацыі.
Генеральны с.
ААН.
4. Адказная асоба, якая вядзе арганізацыйна-выканаўчую работу.
Вучоны с. інстытута.
|| прым. сакрата́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
статс-сакрата́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
статс-сакрата́рскі |
статс-сакрата́рская |
статс-сакрата́рскае |
статс-сакрата́рскія |
| Р. |
статс-сакрата́рскага |
статс-сакрата́рскай
статс-сакрата́рскае |
статс-сакрата́рскага |
статс-сакрата́рскіх |
| Д. |
статс-сакрата́рскаму |
статс-сакрата́рскай |
статс-сакрата́рскаму |
статс-сакрата́рскім |
| В. |
статс-сакрата́рскі
статс-сакрата́рскага |
статс-сакрата́рскую |
статс-сакрата́рскае |
статс-сакрата́рскія |
| Т. |
статс-сакрата́рскім |
статс-сакрата́рскай
статс-сакрата́рскаю |
статс-сакрата́рскім |
статс-сакрата́рскімі |
| М. |
статс-сакрата́рскім |
статс-сакрата́рскай |
статс-сакрата́рскім |
статс-сакрата́рскіх |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
статс-сакрата́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
У некаторых краінах: адна з найвышэйшых дзяржаўных пасад, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.
|| прым. статс-сакрата́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
секрета́рский сакрата́рскі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)