сакатлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сакатлі́вы |
сакатлі́вая |
сакатлі́вае |
сакатлі́выя |
| Р. |
сакатлі́вага |
сакатлі́вай
сакатлі́вае |
сакатлі́вага |
сакатлі́вых |
| Д. |
сакатлі́ваму |
сакатлі́вай |
сакатлі́ваму |
сакатлі́вым |
| В. |
сакатлі́вы (неадуш.)
сакатлі́вага (адуш.) |
сакатлі́вую |
сакатлі́вае |
сакатлі́выя (неадуш.)
сакатлі́вых (адуш.) |
| Т. |
сакатлі́вым |
сакатлі́вай
сакатлі́ваю |
сакатлі́вым |
сакатлі́вымі |
| М. |
сакатлі́вым |
сакатлі́вай |
сакатлі́вым |
сакатлі́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сакатлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Які хутка і многа гаворыць; многа сакоча. Сакатлівая жанчына. □ Сакатлівыя сойкі закрычалі ў блізкім яры. Самуйлёнак. // Уласцівы таму, хто сакоча (пра голас, гукі і пад.). Узяць сароку? Ды ў сарок Сакатлівы галасок. Калачынскі. // Пра часты адрывісты стук, падобны да сокату. Пачуўшы сакатлівую чаргу, Міша кінуў свайго каня, падаўся ў ельнік. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)