сакалі́ха, -і, ДМ -лі́се, мн. -і, -лі́х, ж.

Самка сокала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сакалі́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сакалі́ха сакалі́хі
Р. сакалі́хі сакалі́х
Д. сакалі́се сакалі́хам
В. сакалі́ху сакалі́х
Т. сакалі́хай
сакалі́хаю		 сакалі́хамі
М. сакалі́се сакалі́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сакалі́ха ж. соколи́ха; нар.-поэт. соколи́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сакалі́ха, ‑і, ДМ ‑лісе, ж.

Самка сокала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соколи́ха разг. сакалі́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соколи́ца нар.-поэт. сакалі́ха, -хі ж., сако́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сако́лка ​1, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Разм. Сакаліха.

2. (звычайна ў звароце). Ласкавая назва жанчыны. Нешта падумаўшы, устала, пазбірала з зямлі ў гліняную міску курыныя галовы і падала іх Трыпіне: — Бяры, саколка... Юшку сабе зварыш... Капыловіч.

сако́лка ​2, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Трыкатажная майка без рукавоў і каўняра. Дзімін ахвотна скінуў кашулю, саколку і, фыркаючы, пачаў умывацца. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)