сакалі́ны гл. сокал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сакалі́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сакалі́ны сакалі́ная сакалі́нае сакалі́ныя
Р. сакалі́нага сакалі́най
сакалі́нае		 сакалі́нага сакалі́ных
Д. сакалі́наму сакалі́най сакалі́наму сакалі́ным
В. сакалі́ны (неадуш.)
сакалі́нага (адуш.)		 сакалі́ную сакалі́нае сакалі́ныя (неадуш.)
сакалі́ных (адуш.)
Т. сакалі́ным сакалі́най
сакалі́наю		 сакалі́ным сакалі́нымі
М. сакалі́ным сакалі́най сакалі́ным сакалі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сакалі́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сакалі́ны сакалі́ная сакалі́нае сакалі́ныя
Р. сакалі́нага сакалі́най
сакалі́нае		 сакалі́нага сакалі́ных
Д. сакалі́наму сакалі́най сакалі́наму сакалі́ным
В. сакалі́ны (неадуш.)
сакалі́нага (адуш.)		 сакалі́ную сакалі́нае сакалі́ныя (неадуш.)
сакалі́ных (адуш.)
Т. сакалі́ным сакалі́най
сакалі́наю		 сакалі́ным сакалі́нымі
М. сакалі́ным сакалі́най сакалі́ным сакалі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сакалі́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сакалі́ны сакалі́ная сакалі́нае сакалі́ныя
Р. сакалі́нага сакалі́най
сакалі́нае		 сакалі́нага сакалі́ных
Д. сакалі́наму сакалі́най сакалі́наму сакалі́ным
В. сакалі́ны (неадуш.)
сакалі́нага (адуш.)		 сакалі́ную сакалі́нае сакалі́ныя (неадуш.)
сакалі́ных (адуш.)
Т. сакалі́ным сакалі́най
сакалі́наю		 сакалі́ным сакалі́нымі
М. сакалі́ным сакалі́най сакалі́ным сакалі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сакалі́ны в разн. знач. соколи́ный;

~нае палява́нне — соколи́ная охо́та;

с. палёт — соколи́ный полёт;

с. по́зірк — соколи́ный взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сакалі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сокала. Сакаліныя крылы. // Які адбываецца пры дапамозе сокалаў. Сакалінае паляванне.

2. Уласцівы сокалу; такі, як у сокала. Смела! Зрокам сакаліным, браце, глянь! Танк.

3. у знач. наз. сакалі́ныя, ‑ых. Сямейства драпежных птушак, да якога належыць і сокал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́кал, -а, мн. -ы, -аў, м.

Драпежная птушка з моцнай дзюбай і доўгімі вострымі крыламі.

Палёт сокала.

|| памянш. сако́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. сакалі́ны, -ая, -ае.

С. зрок (як у сокала).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

соко́лий сакалі́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соколи́ный сакалі́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руі́на, ‑ы, ж.

1. звычайна мн. (руі́ны, ‑ін). Рэшткі разбуранага збудавання, паселішча. Было горка і цяжка мінчанам: Дзе быў горад — руіны адны. Астрэйка. Руіны ў горадзе паступова знікалі, горад аднаўляўся, залечваў раны. Хадкевіч. Яшчэ дыміліся руіны, Вайна грымела навакол, А ўжо твой голас сакаліны Мы сэрцам чулі, камсамол. Хведаровіч. // Разм. уст. Збудаванне, якое знаходзіцца ў вельмі запушчаным стане. Падрыхтаваўшы ўсё да вечарыны, Яна [Альбіна] на рэчку выйшла і крадком Пераплыла на лодцы да руіны На беразе пад ясенем старым. З. Астапенка.

2. перан. Разм. Слабы, хворы ад старасці або якога‑н. перажывання чалавек. І што сталася з дзяўчыны! Што зрабіла з яе цьма? Адна форма, стан руіны, А Ганусі ўжо няма... Колас. Аднак зусім нелагічна падаваць Быкоўскага [дзеючую асобу камедыі «Паўлінка»] старою руінаю, у дадатак да ўсяго брыдкаю і дурною. Лужанін.

•••

Ляжаць у руінах гл. ляжаць.

[Лац. ruina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)