са́жалка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. са́жалка са́жалкі
Р. са́жалкі са́жалак
Д. са́жалцы са́жалкам
В. са́жалку са́жалкі
Т. са́жалкай
са́жалкаю
са́жалкамі
М. са́жалцы са́жалках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

павысыха́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Высахнуць — пра ўсё, многае.

Сажалкі павысыхалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабро́снець, ‑ее; зак.

Пакрыцца бросняю, заброснець. Сажалкі паброснелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малько́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малька, малькоў. Мальковыя сажалкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́жалкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сажалкі. Сажалкавая рыбная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возеразна́ўства, ‑а, н.

Аддзел гідралогіі, які вывучае ўнутраныя воды (азёры, сажалкі і пад. вадаёмы); лімналогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лімнало́гія, ‑і, ж.

Спец. Аддзел гідралогіі, які вывучае ўнутраныя воды (азёры, сажалкі і пад. вадаёмы).

[Ад грэч. limnē — стаячая вада, возера і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эладэ́я, ‑і, ж.

Вадзяная расліна сямейства жабінкавых, якая засмечвае сажалкі і вадаёмы; расце ў акварыумах.

[Грэч. helōdēs — балотны, helos — балота.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бычовны́к ’бераг (канавы, сажалкі і інш.)’ (Клім.). Відавочна, палеская форма (з фанетычным развіццём > ы пасля губных) слова бічаўні́к ’бераг, берагавая паласа’ (Яшкін), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рыбга́саўскі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з рыбнай гаспадаркай, прызначаны для яе. Толя з захапленнем расказваў пра рыбгасаўскія сажалкі, якіх там не адна, а некалькі. Рунец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)