са́жалка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
са́жалка |
са́жалкі |
| Р. |
са́жалкі |
са́жалак |
| Д. |
са́жалцы |
са́жалкам |
| В. |
са́жалку |
са́жалкі |
| Т. |
са́жалкай са́жалкаю |
са́жалкамі |
| М. |
са́жалцы |
са́жалках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
павысыха́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.
Высахнуць — пра ўсё, многае.
Сажалкі павысыхалі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пабро́снець, ‑ее; зак.
Пакрыцца бросняю, заброснець. Сажалкі паброснелі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малько́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да малька, малькоў. Мальковыя сажалкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́жалкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сажалкі. Сажалкавая рыбная гаспадарка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лімнало́гія, ‑і, ж.
Спец. Аддзел гідралогіі, які вывучае ўнутраныя воды (азёры, сажалкі і пад. вадаёмы).
[Ад грэч. limnē — стаячая вада, возера і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
возеразна́ўства, ‑а, н.
Аддзел гідралогіі, які вывучае ўнутраныя воды (азёры, сажалкі і пад. вадаёмы); лімналогія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эладэ́я, ‑і, ж.
Вадзяная расліна сямейства жабінкавых, якая засмечвае сажалкі і вадаёмы; расце ў акварыумах.
[Грэч. helōdēs — балотны, helos — балота.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бычовны́к ’бераг (канавы, сажалкі і інш.)’ (Клім.). Відавочна, палеская форма (з фанетычным развіццём *ě > ы пасля губных) слова бічаўні́к ’бераг, берагавая паласа’ (Яшкін), гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рыбга́саўскі, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з рыбнай гаспадаркай, прызначаны для яе. Толя з захапленнем расказваў пра рыбгасаўскія сажалкі, якіх там не адна, а некалькі. Рунец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)