са́ечніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
са́ечніца |
са́ечніцы |
| Р. |
са́ечніцы |
са́ечніц |
| Д. |
са́ечніцы |
са́ечніцам |
| В. |
са́ечніцу |
са́ечніц |
| Т. |
са́ечніцай
са́ечніцаю |
са́ечніцамі |
| М. |
са́ечніцы |
са́ечніцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
са́ечніца, ‑ы, ж.
Жан. да саечнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́ечница
1. (женщина, пёкшая сайки) са́ечніца, -цы ж.;
2. (жена саечника) разг. са́ечнічыха, -хі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)