садо́ўніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. садо́ўніца садо́ўніцы
Р. садо́ўніцы садо́ўніц
Д. садо́ўніцы садо́ўніцам
В. садо́ўніцу садо́ўніц
Т. садо́ўніцай
садо́ўніцаю		 садо́ўніцамі
М. садо́ўніцы садо́ўніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

садо́ўніца ж. садо́вница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

садо́ўніца, ‑ы, ж.

Жан. да садоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

садо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па доглядзе за садам і вырошчванні садовых раслін.

|| ж. садо́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. садо́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

садо́вница садо́ўніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)