садава́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
садава́р |
садава́ры |
| Р. |
садава́ра |
садава́раў |
| Д. |
садава́ру |
садава́рам |
| В. |
садава́ра |
садава́раў |
| Т. |
садава́рам |
садава́рамі |
| М. |
садава́ру |
садава́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
садава́р, ‑а, м.
Той, хто займаецца содаварэннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
содова́р садава́р, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)