сагды́йцы, ‑аў; адз. сагдыец, ‑дыйца, м.; сагдыйка, ‑і, ДМ ‑дыйцы; мн. сагдыйкі, ‑дыек; ж.

Старажытная ўсходнеіранская народнасць Сярэдняй Азіі і Казахстана, якая з сярэдзіны першага тысячагоддзя да н. э. насяляла Согд (Сагдыяну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сагды́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сагды́йка сагды́йкі
Р. сагды́йкі сагды́ек
Д. сагды́йцы сагды́йкам
В. сагды́йку сагды́ек
Т. сагды́йкай
сагды́йкаю		 сагды́йкамі
М. сагды́йцы сагды́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сагды́ец,

гл. сагдыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сагды́йка,

гл. сагдыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сагды́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сагды́ец сагды́йцы
Р. сагды́йца сагды́йцаў
Д. сагды́йцу сагды́йцам
В. сагды́йца сагды́йцаў
Т. сагды́йцам сагды́йцамі
М. сагды́йцу сагды́йцах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)