Сага́нка ’цыганка’ (Сл. ПЗБ). З цыганка (гл.) у выніку дыялектнага змянення ц > с, аб якім гл. Карскі, 1, 362–363.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сагано́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сагано́к саганкі́
Р. саганка́ саганко́ў
Д. саганку́ саганка́м
В. сагано́к саганкі́
Т. саганко́м саганка́мі
М. саганку́ саганка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)