Са́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Са́вічы
Р. Са́віч
Са́вічаў
Д. Са́вічам
В. Са́вічы
Т. Са́вічамі
М. Са́вічах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Саві́чы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Саві́чы
Р. Саві́ч
Саві́чаў
Д. Саві́чам
В. Саві́чы
Т. Саві́чамі
М. Саві́чах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Дво́р-Са́вічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дво́р-Са́вічы
Р. Дво́р-Са́віч
Дво́р-Са́вічаў
Д. Дво́р-Са́вічам
В. Дво́р-Са́вічы
Т. Дво́р-Са́вічамі
М. Дво́р-Са́вічах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

праясні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

1. Зрабіць ясным, добра бачным. [Зазімак] падмарозіў зямлю, размаляваў ледзь прыкметнымі ўзорамі шыбы на вокнах, праясніў неба. Даніленка.

2. Зрабіць ясным, зразумелым; выясніць. [Сакратар:] — Прыйдзецца чакаць, пакуль Яраш дазволіць пагаварыць з Савіч. Можа, яна што праясніць. Шамякін. — Толькі мне самому не зусім ясна адна рэч, — задуменна прамовіў Толя. — А ты скажы ўсім, можа, мы праяснім яе, — параіў Паўлік. Рунец.

3. Зрабіць ясным, выразным (пра свядомасць, думкі і пад.). У хуткім часе адна падзея праясніла яе [Таццяніны] думкі .. Ды і не толькі яе... Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)