Са́віна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Са́віна
Р. Са́віна
Д. Са́віну
В. Са́віна
Т. Са́вінам
М. Са́віне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Савіна ’куст ядловец казаны Juniperus sabina L.’ (Кіс.). Запазычанне з польск. savina ’тс’, якое з лац. sabina ’тс’ праз зах.-ням. Sevenbaum, літаральна ’сабінскае дрэва, расліна’ па назве племені сабінаў, якія некалі насялялі Італію (гл. Скіт, 536).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)