саверэ́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
саверэ́н |
саверэ́ны |
| Р. |
саверэ́на |
саверэ́наў |
| Д. |
саверэ́ну |
саверэ́нам |
| В. |
саверэ́н |
саверэ́ны |
| Т. |
саверэ́нам |
саверэ́намі |
| М. |
саверэ́не |
саверэ́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
саверэ́н м. (монета) совере́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
совере́н (монета) саверэ́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)