сабу́равы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сабу́равы |
сабу́равая |
сабу́равае |
сабу́равыя |
| Р. |
сабу́равага |
сабу́равай
сабу́равае |
сабу́равага |
сабу́равых |
| Д. |
сабу́раваму |
сабу́равай |
сабу́раваму |
сабу́равым |
| В. |
сабу́равы (неадуш.)
сабу́равага (адуш.) |
сабу́равую |
сабу́равае |
сабу́равыя (неадуш.)
сабу́равых (адуш.) |
| Т. |
сабу́равым |
сабу́равай
сабу́раваю |
сабу́равым |
сабу́равымі |
| М. |
сабу́равым |
сабу́равай |
сабу́равым |
сабу́равых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сабу́равы фарм. сабу́ровый, ало́йный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сабу́равы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сабуру. // Прыгатаваны з сабуру, з сабурам. Сабуравыя пілюлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сабу́ровый сабу́равы, алья́савы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)