сабу́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сабу́р
Р. сабу́ру
Д. сабу́ру
В. сабу́р
Т. сабу́рам
М. сабу́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сабу́р фарм. сабу́р, -ру м., алья́с, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сабу́р, -ру м., фарм. сабу́р, ало́э ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сабу́р, ‑у, м.

Згушчаны сок лісцяў альясу, які ўжываецца ў медыцыне як слабіцельнае.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сабу́р ’згушчаны сок лісцяў альясу, які ўжываецца ў медыцыне як слабіцельнае’ (ТСБМ). Рус. сабу́р ’тс’. Праз цюрк. пасрэдніцтва з араб. ṣabr ’тс’ (Мацэнаўэр, 302; Локач, 139; Міклашыч, Türk. El. Nachtr., 2, 148; Праабражэнскі, 2, 243; Фасмер, 3, 541).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

алья́с, -су

1. бот. ало́э ср., столе́тник;

2. фарм. сабу́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

града́цыя, ‑і, ж.

Паслядоўнасць, паступовасць у размяшчэнне чаго‑н., звязаная з павышэннем або аслабленнем велічыні, сілы, значэння. За суддзямі, таксама захоўваючы саслоўныя градацыі, ішлі: напышлівы прадстаўнік дваранства, мінскі губернатар маршалак Ромава-Рымша-Сабур, член управы Янцэвіч, які прыбыў замест гарадскога галавы. Колас.

[Лац. gradatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)